Montag, Oktober 30, 2006

Εγώ;

Σχετικά με τον Λιακόπουλο.
Που δεν μου αρέσει καθόλου.
Θα με πει εμένα που δεν είμαι Ελ,
είμαι θηλική
και το επίθετό μου αρχίζει από Ο,
ότι είμαι αντίχριστος;
Πρέπει δηλαδή να φοβάμαι
ότι θα με κάψει στην πυρά των μάγισσων;

(Όχι σας παρακαλώ! Εγώ πιστεύω στους Ελ!
Στους ελληνικούς θεούς δηλαδή.)

Δηλώνω υπέυθυνα:
Πιστεύω στους ελληνικούς θεούς!

Freitag, Oktober 27, 2006

Πήγατε;

Πήγατε στο φιλοσοφικό καφενείο;
Εγώ όχι ακόμα.
Έχει συζητήσεις ουσιαστικές αλλά και επούσιες.
Δηλαδή, το αν τη σεξουαλική παρενόχληση μετατρέψουμε σε αστείο και γίνει ένα ωραιότατο φλερτ, εξερτάται μόνο από μας τις γυναίκες. Ποιος νόμος και ξενόμος, λοιπόν;
Το αν θα γίνουμε ήρωες;
(Ο τόπος ζητάει γυναίκες ήρωες...)
Και τι είναι η ψυχή;
Ενδιαααφέρων, ενδιαφέρων...

Σε λίγο όμως θα γίνουν και άλλα φιλοσοφικά - θεωρητικά καφενεία.
Και είναι και ο Πουλατζάς.

Ουσία θα έχει αυτός ο χειμώνας!
Θα πάμε, θα πάμε...

Mittwoch, Oktober 25, 2006

Υπάρχει;

Υπάρχει σκοπός στη ζωή μας;

Πέστε μου καλοί μου άνθρωποι;

Είναι η πορεία προς την ελευθερία;

Υπάρχει σκοπός στην πορεία της ανθρωπότητας;

Το σχολείο μαθαίνει ότι είναι η αυτογνωσία (;)

Αλλά εμένα δεν μου αρκεί αυτό.

Εσάς;

Τι έιναι τελικά ο άνθρωπος;

Αριστοτέλης: ον που κάνει παρέες, άγιος Αυγουστίνος: ον που σκέφτεται και πεθαίνει, Pascal: βλαστάρι νοήμον, Franklin: ζώο που κάνει εργαλεία, Kant: ον που μπορεί να τελειοποιήται, Rosseau: ον χαλασμένο, Shiller: ον που θέλει, Goethe: η πρωταρχική συζήτηση με το Θεό, Nietze: άρρωστο ζώο - μην ζώο - υπερζώο, Scheller: πλάσμα που ξέρει να λεει όχι, Freud: καταπιεστής ορμών, Klages: σκεπτόμενο ζώο, E. Hartmann: ον απειλούμενο από το εαυτό του, Heidegger: ον που πεθαίνει, Μαρξ: ελεύθερος όταν συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητά του...

Λοιπόν: ζώο ή άνθρωπος;

;;;

Άλλο να παίζουν δύο αλεπουδάκια στην άμμο κι άλλο Εμείς.

Homo ludus - Άνθρωπος παιχνιδιάρης.

Montag, Oktober 23, 2006

Ναι, αυτό...

Όποιος δεν ασχολείται με τη φιλοσοφία,
είναι ζώο, όχι άνθρωπος.

Pomponacius

Συμπέρασμα:
Και οι γάτες είναι άνθρωποι!

νεκρική απραξία

Η ζωή κοκαλώνεται γρήγορα σε νεκρική απραξία,
όταν παραιτούμαστε με το πρώτο εμπόδιο.

Seneca